Etrangers, ne nous laissez pas seuls avec les français

Aqueste estiu de 2010 lo govèrn francés qu’a passat un pas navèth dens la politica securitària e inumana que mia despuish mantua annadas adara. Après los shens papèrs afgans, l’UMP que s’ei trobat navèths boc-emissaris dab los ròms e las populacions nomadas en generau.
Los mots « racistas » e « xenofòbs » ne son pas tròp hòrt entà caracterizar ua politica qui, com pendent las òras negras de mantun país, qu’a per mira de cascantejar ua comunitat particulara, o mei simplament, tots los qu’aperam estrangers.
Estigmatizats e abaishats, aqueras populacions deja consideradas com ciutadans de dusau òrdi, que s’arretroban uei lo dia sus la defensiva, ua situacion qui ne profieita pas a d’arres, a despart deus qui cercan a dividir, a har diversion, com la premsa qui’s hè tròp sovent lo resson d’aquera politica. Hèita arridolenta, lo porta paraula deus ròms en Austria que s’apera Rudolf Sarkozy, un nom tipicament ròm segon eth. Per quan l’expulsion ?
Aqueth sostien deus hòrts taus estrangers, qu’arrefusam de’u ligar a la defensa de la nacion francesa e de la republica. Que brembam que la republica francesa, qu’ei la repression de la comuna e la setmana sagnosa en 1871, ua annada après la vaduda de la IIIau republica. Que son tanben los massacres de Madagascar qui hasón 100 000 mort en 1947. Que son las colonias dab la guèrra d’Indochina, d’Argeria e la gegèna. La republica francesa qu’ei tanben lo jacobinisme : un ideau ultra-centralista qui declarè la guèrra a las lengas. Ua republica indivisible qui denega la diversitat culturau.
La devisa « Libertat, egalitat, fraternitat » que contribueish a entertiéner un pseudo universalisme francés qui n’a pas jamei existit.
« Estranger, ne nos deishatz pas sol dab los francés », aquò vòu díser tà nosautes occitans, que n’avem pas besonh d’anar cercar valors hens lo mite de la republica francesa. La republica en la soa istòria, de hèit, n’a pas jamei hèit nat present a las populacions nomadas. E uei, enqüèra tròp de comunas que demoran en l’illegalitat pr’amor ne perpausan pas nat terrenh taus nomadas.
Per delà la solidaritat evidenta dab las personas sovent praubas, que devem tanben reïvindicar lo dret a la libra circulacion de las personas e respectar las culturas : las populacions nomadas qu’an costumas pròpias e pas arres n’a lo dret d’ac jutjar. Forçar la lor assimilacion en se basar sus la superiaritat deu sedentarisme, aquò qu’ei racisme.