Accueil
Rappel du premier message :
Es verai que per un fube d'enfants d'occitanistas li a complexe a un moment ò a un autre. Es verai tanben qu'es ren una especialitat "occitanista"!
Leis enfants d'occitanistas an per 9/10 lo francés coma lenga mairala, l'escòla es lo remèdi de bòna consciéncia per lei familhas, es ailà que s'afòrte, e de còps si comença la conoissença de l'occitan.
Lo complexe ven qu'aquelei locutors son estrangiers a una practica naturala, espontanèa de la lenga.
Aquí subre, fa gaire mestier d'acairar cu que siegue, aquò bòn foguèt fach, tant coma aquò marrit, adobarem pas leis errors dei generaciens passadas.
L'important encuèi mi sembla es de saupre çò que cadun farem (ò fasèm) coma "transmetors" potenciaus de la lenga, e coma va farem (fasèm).
La qualitat, e aicí tornam au subjèct, li podrem pas passar a costat, qu'es gatge de naturau e de normalitat per l'occitan de deman, cu va refusa refusa de donar un avenir a la lenga.
Es encar' temps de restacar la caravana, tot es a posita.
Despassar nòstrei complexes e lei complexes passats, far cadun de l'occitan, per aquelei que faràn de dròlles, la lenga de l'ostau (basta d'un parent sus dos), es lo solet remèdi, restablir una transmissien familhala VERTADIERA per aver deman mai de locutors naturaus vertadiers.
De tot segur, es un bèu trabalh, mas nos mete fàcia a nòstrei responsabilitats.
Grègo?
Romegaire a écrit:
savètz lo temps que fau ais enfants d'occitanistas per ausar parlar patois sensa complexe
per ço qu'es dels complexe, amic Yellow, pensi pas que siaguèsse una especialitat dels enfants d'occitanistas. Cadun ailàs en temps que locutor d'aquela lenga rebala la seuna part de complexes... Coneissi pas deguns occitanista, filh d'occitanista o tot simplament occitanofon qu'utilize l'occitan coma una lenga "normala".
Es verai que per un fube d'enfants d'occitanistas li a complexe a un moment ò a un autre. Es verai tanben qu'es ren una especialitat "occitanista"!
Leis enfants d'occitanistas an per 9/10 lo francés coma lenga mairala, l'escòla es lo remèdi de bòna consciéncia per lei familhas, es ailà que s'afòrte, e de còps si comença la conoissença de l'occitan.
Lo complexe ven qu'aquelei locutors son estrangiers a una practica naturala, espontanèa de la lenga.
Aquí subre, fa gaire mestier d'acairar cu que siegue, aquò bòn foguèt fach, tant coma aquò marrit, adobarem pas leis errors dei generaciens passadas.
L'important encuèi mi sembla es de saupre çò que cadun farem (ò fasèm) coma "transmetors" potenciaus de la lenga, e coma va farem (fasèm).
La qualitat, e aicí tornam au subjèct, li podrem pas passar a costat, qu'es gatge de naturau e de normalitat per l'occitan de deman, cu va refusa refusa de donar un avenir a la lenga.
Es encar' temps de restacar la caravana, tot es a posita.
Despassar nòstrei complexes e lei complexes passats, far cadun de l'occitan, per aquelei que faràn de dròlles, la lenga de l'ostau (basta d'un parent sus dos), es lo solet remèdi, restablir una transmissien familhala VERTADIERA per aver deman mai de locutors naturaus vertadiers.
De tot segur, es un bèu trabalh, mas nos mete fàcia a nòstrei responsabilitats.
Grègo?
Dernière édition par Bojarron le Mer 4 Fév 2009 - 10:51, édité 1 fois
Tot es dich!
