La Setmana de la Lison

La Monica Sarrasin, Lemosina devenguda autora sus lu tard coma se ditz, a l'atge de la retirada, a començat per emportar lu pres d'escritura e lu pres "Conte per mainatges" au concors de poesia de la Vath d'Aran i'a dos ans... 'la a tornat trabalhar son texte coma lu Jan dau Melhau que l'a editat dins son ostau d'edicion Lo Chamin de Sent Jaume...'quo se 'pelava La Lison dau Peirat...'qu'es larjament inspirat de la vita de sa tanti e 'queu personatge rurau e disem, fantasque, serv tamben d'alibi per parlar un pauc de la vita lemosina de i'a 'na sessantena d'annadas...'quo a ben chamnhat dempuei 'queu temps! L'accion se passa vers Vicq-sur-Bruelh, a quauques kilometres au sud d'a Limotges...
La segonda part ven de sortir, i'avia la dedicaça ier a ser a la libraria occitana de Limotges...'quo se pela La Setmana de la Lison...'qu'es un genre de jornau que conta, jorn per jorn, la setmana tipe de 'quela femna...l'ai pas d'engueras legit (l'ai donc dempuei ier a ser) mas pensi que 'quo me fara tant rire coma lu prumier...
Son de pitits obratges (mens de 100 paginas), 'qu'es tot en oc segur, 'qu'es pas dau tot de la "literatura de terraire" (ai ren contra mas zo precise totparier), 'qu'es escrich emb 'na pluma moderna, viva, comica, per 'na femna que las raiçs son plan ruralas mas qu'a fach sa vita professionala en vila, a Limotges, e que porta donc un vejaire admiratiu mas sens concession sur la vita rurala dau passat; e de mai pensi que 'qu'es un bon moien de descubrir un pauc l'arma lemosina...
se zo trobetz pas dins vostras librarias occitanas abitualas, 'qu'es de comandar a l'IEO dau Lemosin...

Tiston a écrit:i'avia la dedicaça ier a ser a la libraria occitana de Limotges...

Era ier ??? Avia promes a la Monica de l'i 'nar... de tot biais, auria pas pogut... I' avia dau monde ??

maime a écrit:

I' avia dau monde ??

Per la pita libraria occitana 'quo sufisava...lu monde devia 'nar defora...beleu 'na cinquantena de personas que son passadas de las 6 oras demia a las 8 oras demia...L'avia convidat tot son pitit monde...bon, meiana d'atge: 70 ans...mas 'qu'es entau... i'avia tamben sa mair, 92 ans, que parla meitat françès meitat occitan, dins la mesma frasa!
bon anem pas clafir lu forum de nostres pitits afars lemosin-lemosinants...
au cop que ven

Io m'embestia pas los afars lemosinants (las "lemosinariás", qué ! ). A Bordeu ai pas tròp l'ocasion de veire çò que se passa a Limotges, fau dire.
Ai mancat "Lo Diable es jos la Pòrta", per exemple...

Vene de 'chabar « la Lison dau Peirat », coma dire, me semble que rire es bon per la santat.
'Na pita cronica comica sus 'quela Lison, sens jamai esser mocandiera de tròp e subretot saborosa per la linga usada. Un plaser.

Per far omatge a la scèna de la conjugason dau verbe « pompar » dins lo film dau Denys Arcand « las invasions barbaras », la scèna de la conjugason dau verb « entreculhir » (o esclarzir se v'autres aimatz mielhs). Sem au vargier :

« Ieu vese qu'avetz semnat vòstras rabas, Lison...
- Òc-es. Qu'es pas per me vantar, mas ieu crese que las ai ben reüssidas.
- Cresetz ? Me ieu tròbe que 'las son tròp espessas. Auria fogut que las entreculhiguessetz, ma paubra Lison ! Vesetz-vos, si las aviatz entreculhidas, sirian un brave còp pus bravas !
- Ma, ma paubras Germana, las ai be entreculhidas queraque !
- Beleu, mas pas pro. Ma fe, quò me regarda pas mas, si qu'eria me, las entreculhiria un autre còp.
- Ma paubra Germana, si las entreculhissia un còp de mai ne'n demoraria
belament pus ! Ieu ne vòle pas far coma lo darrier còp que las
entreculhiguei tròp !
- Me, ieu zo vos dise, Lison : entreculhissetz-las !
- Las entreculhirai si vòle, Germana.»
Entreculhir, entreculhir, entreculhir 'na merda, ten !