Accueil
Rappel du premier message :
M'afrairi en çò que dises.
Mi remembri quora fasiáu de lengas a la fac, quinei que siegan lo prof tornava prene lei decas de prononciacien, de lònga, çò que fa que de còps que li a passava 25 minutas emb un estudiant per fin que saupe prononciar coma si deu. Mi remembri tanben qu'en occitan... si fasiá pas gaire...
L'ensenhament es quasi lo solet mejan de transmissien de la lenga qu'avèm encuèi, se leis estudiants ò escolans son "victimas" de la lenga qu'aprenon, es ren lo cas dei profs. Fòrça fan son trabalh emb passien mas la qualitat de la lenga li es pas totjorn. Es un bèu problèma qu'empacha d'avançar sus de basas sanicas, qu'emb aquò entretèn de charradissas longarassas SUS la lenga puslèu que EN lenga... Que perda de temps!
Calandreta qu'a per exemple un potenciau de transmissien extraordinari fa dins d'unei ròdols de generaciens de locutors per cu la prosodia de l'occitan (emb aquò la sintaxi) son estrangieras, l'accent si resumis a una prononciacien franchimanda clòta. Franc d'aver una volontat balèsa aquelei locutors nòus si pausaràn jamai la questien de la qualitat de sa lenga, estent que seràn quasi jamai acarats en de locutors de la lenga mai autentica.
D'estrambòts de prononciacien coma *anglès [anglEs], *calandrèta [kalandrEto], *parlaM [parlam] (per anglés [angles] calandreta [kalandreto] e parlam [parlan]) venon normaus, meme problèma per l'intonacien... e una lenga parallèla ibrida si desvolopa en ranquejant.
Seriá interessant per aquelei qu'an un pè dins lo militantisme occitan, dins l'ensenhament (public, calandreta), dins l'associatiu de durbir una discussien en interna sus la qualitat de l'occitan aprés. Una minoritat es còntra ò se'n bate, lo demai soncament s'avisan manco de quina lenga parlan.
La màger part dei gents aicí son preocupats per la qualitat de la lenga d'aprene e de transmetre, bessai qu'en durbent lo talh clavarem lei parladissas esterilas que van a l'encòntre deis interès de l'occitan.
PicheBorgne a écrit:lo rasonament per io es mai qu'aisit : n'avèm una lenga que se moris, e dempèi un brave moment n'avèm tota una ramada d'estructuras (la tièira ne seria trop longassa...) per la far viure dins mai d'una fòrma... çò que nos manca son de bons locutors... que parlan la lenga coma la lora lenga e non pas una lenga estangièira... perqué quand se met en lenga nòstra (coma dins cada amai lenga ) l'accent francès, quò la fa venir coma estrangièira... mentre que quand nosaus parlam francés n'avèm l'accent "occitan"...
Donc, io pensi que la tòca prumièira quò's far viure la lenga, en la parlar. Mès cossi voletz que sia viva s'es parlada coma io parli russe.... 'Qui podèm pas far de programas "ERASMUS" o sai pas quna auta conaria coma quò, ie siem desjà dins lo pais !
Davant tota causa nos cal retrobar una lenga de qualitat, e quand disi quò parli pas d'una mena d'eleita lingüistica, mès d'un accent, d'una intonacion, d'una prononciacion... E PAS DE FRANCES !!!!
Trabalhi dins lo centre calandreta e vesi la diferencia d'engatjament entre los regents que tenon una lenga mai que bona e los autes.... (levats lo trabalh mai que remirable d'unes regents que parlan mal mès que fan d'esfòrces sus eles..).
Es en parlant coma la pòdi auvir cada jorn la lenga, parlada per de toristes en manca de solelh benlèu e maitot d'una plaça tranquilleta per pas res fotre apèi, que participan çò eles al nòstre genocide cultural....
M'afrairi en çò que dises.
Mi remembri quora fasiáu de lengas a la fac, quinei que siegan lo prof tornava prene lei decas de prononciacien, de lònga, çò que fa que de còps que li a passava 25 minutas emb un estudiant per fin que saupe prononciar coma si deu. Mi remembri tanben qu'en occitan... si fasiá pas gaire...
L'ensenhament es quasi lo solet mejan de transmissien de la lenga qu'avèm encuèi, se leis estudiants ò escolans son "victimas" de la lenga qu'aprenon, es ren lo cas dei profs. Fòrça fan son trabalh emb passien mas la qualitat de la lenga li es pas totjorn. Es un bèu problèma qu'empacha d'avançar sus de basas sanicas, qu'emb aquò entretèn de charradissas longarassas SUS la lenga puslèu que EN lenga... Que perda de temps!
Calandreta qu'a per exemple un potenciau de transmissien extraordinari fa dins d'unei ròdols de generaciens de locutors per cu la prosodia de l'occitan (emb aquò la sintaxi) son estrangieras, l'accent si resumis a una prononciacien franchimanda clòta. Franc d'aver una volontat balèsa aquelei locutors nòus si pausaràn jamai la questien de la qualitat de sa lenga, estent que seràn quasi jamai acarats en de locutors de la lenga mai autentica.
D'estrambòts de prononciacien coma *anglès [anglEs], *calandrèta [kalandrEto], *parlaM [parlam] (per anglés [angles] calandreta [kalandreto] e parlam [parlan]) venon normaus, meme problèma per l'intonacien... e una lenga parallèla ibrida si desvolopa en ranquejant.
Seriá interessant per aquelei qu'an un pè dins lo militantisme occitan, dins l'ensenhament (public, calandreta), dins l'associatiu de durbir una discussien en interna sus la qualitat de l'occitan aprés. Una minoritat es còntra ò se'n bate, lo demai soncament s'avisan manco de quina lenga parlan.
La màger part dei gents aicí son preocupats per la qualitat de la lenga d'aprene e de transmetre, bessai qu'en durbent lo talh clavarem lei parladissas esterilas que van a l'encòntre deis interès de l'occitan.
