L'occitan sus la tela : una utopia ?...

Trapat uèi sul siti de Resson d'Oc (http://occitania.typepad.fr/) :

"S’agìs d’un estudi sociolingüistic en francés, de Ksenija Djordjevic, qu’es encargada de corses a l’Universitat Paul-Valery de Montpelhièr titolat aital : «Une utopie pluraliste en ligne : l’occitan sur Internet». L’autor constata e analisa una paradòxa : l’espandiment e lo dinamisme de los sitis en occitan e de l’usatge de la lenga en linha e son avaliment de la vida vidanta e reala. Es a l’encòp encoratjant e triste. Siagam positius : es benleu la debuta d’una biais de renaissença e — qual sap — benleu la lenga tornarà a la vida vidanta mercès a la tecnologià."

http://www.ceeol.com/aspx/getdocument.aspx?logid=5&id=4e069544-9b77-45ed-899c-4acf55688ba3

qu'ei escrit en lituanian a la fin

Dins la vertat vida es jamai parlat occitan alara que i a de mond que pòt lo parlar a costat de ieu, dins ma vila e de mai dins lo mieu ostal mas es pas facil.

La batesta per l'usatge corrent de la lenga es ara perduda, çò dis l'autor de l'article. M'agradaria ben de saupre de que ne pensatz...

Espere ben que non !
La socialisacion quò dèut èsser un affar de las gents que son pas militants, vòle dire que 'quí entre n'autres, i a degun a presicar.
Quora surtiguei lo chamison Chabatz d'entrar los "iniciats" me disian que seria pas de bon vestir per 'na femna, que podià èsser tròp pebrat, e surtit dau mitant Oc... encontre de las gents (mai de las femnas) que lor agrada de mostrar la formula, que ne coneissen lo sens e que calculan pas si quò fai puta (era pas la tòca tots los biais).

Vese quauques cas que la lenga tòrna prenèr 'na plaça normala per 'mor que lo françès l'a pas emplaçada. Cherche d'afortir quilhs cas, m'interessan mai que pas l'occitan teorisat dins la prumièras minutas de 'na massada, per èsser abandonat aprèp. Invente ren, l'ai constatat suvent. Quitament uèi, a la Talvera la lenga dau trabelh pòt pas èsser l'Occitan, i a tròp suvent un francoparlant dins l'afar, daus termes tecnics...

Los endreches preciós son los luècs de perdicion, bars e autres.

LaurençD a écrit:La batesta per l'usatge corrent de la lenga es ara perduda, çò dis l'autor de l'article. M'agradaria ben de saupre de que ne pensatz...

Era batesta ne de pas denguera acabata, donc quin podere estar deja perduta ? Si trenta ans a eths fondators de Calandreta s'eran dits qu'eth combat era perdut, on ne serem adara ?
Aquera persona qu'a eth dret de pausar un diagnostic, nosaudes qu'avem eth dret de nse'n trufar beroi

LaurençD a écrit:La batesta per l'usatge corrent de la lenga es ara perduda, çò dis l'autor de l'article. M'agradaria ben de saupre de que ne pensatz...

Pensi que fa renferéncia al cambiadís d'estatut de la lenga tras lo segle XX.
Passèt efectivament de lenga parlada correntament per carrièra a lenga pas pus emplegada que sus la tela. Quitament los que la sabon parlar non l'emplegan pas a l'oral o rarament.Se pòt donc considerar coma una batèsta perduda.
Aquò empacha pas las calandretas de fonccionar mas vòl dire qu'un còp adultes, los calandrons parlaràn francés (e benlèu un pauc occitan entre occitanistas se n'an l'escasença).

Aprèp, amb un desvolopament brave dels médias (television mai que mai) aquò podriá cambiar, mas me fau pas gaire d'illusion...

E ben, benlèu que la conclusion la calia far al revers : malgrat la "guerra totala" qu'es estat facha a la nòstra lenga, ela troba sempre de biais de reviscolar.
Cresi que lo sens de l'istòria es a cambiar. "Las moscas an cambiadas d'ase", coma disia un jornalista esportif. Es a dire que los centralistas s'embolhan, son fòrçats de se defendre, de justificar las lors contradiccions (per exemple : consi a l'encòp preconisar lo desvelopament durable e negar lo drech de parlar sa lenga ?). Iara per la societat, son els que menon lo combat de reire garda, e non pas los aparaires de las langas, e aquò's un cambiament dels grands.

zo a écrit:Passèt efectivament de lenga parlada correntament per carrièra a lenga pas pus emplegada que sus la tela.

Que nuançari : que i a denguera endrets on parlan era luenga. Que son sustot eths vielhs i mes que mes ara campanha. Mes era luenga que de tostemps viva.
En mes d'aquo, qu'ei podut constatar qu'eths occitanistas, qui son sovent acusats peths uns i peths audes de miar combats esteriles, qu'arriban hera concretament a arrevitar era luenga ar entorn d'eths : joens pairs qui parlan occitan ath nene, o ath contra joens qui arriban a convencer pairs e pairbons de parla'us era luenga mentre qui dinc alavetz n'avevan pas james emplegat qu'eth frances. Aqueths exemples que balhan a pensar ath monde qui's disen : "Ne soi pas mes con qu'eth vesin, jo tanben que vau parlar patues ar arrerhilh" ; i eras practicas i mentalitats que cambian.
En vath d'Aussau, en Bearn, que s'i parla d'un projecte de ninoera en occitan. A maugrat de tots eths trebucs dera administracion, ua bona part deths mainadots de tota era vath que devere donc aver un contacte precoç dab er occitan. Un exemple de mes non pas d'un mantien mes d'ua vertadera reconquista deth terrenh perdut. Apres, dilheu ne sera pas possible de reconquesir tots eths territoris. Vederam.

zo a écrit:Quitament los que la sabon parlar non l'emplegan pas a l'oral o rarament.Se pòt donc considerar coma una batèsta perduda.

Ne voi pas balhar er'impression de jogar sus eths mots mes, si era situacion ei maishanta, eth combat, eth, n'ei pas acabat, e donc pas perdut ! Ne podem pas saber de que sera heit er aviener, arren n'ei jogat.

Arf a écrit:Que nuançari : que i a denguera endrets on parlan era luenga. Que son sustot eths vielhs i mes que mes ara campanha. Mes era luenga que de tostemps viva.
(...)Apres, dilheu ne sera pas possible de reconquesir tots eths territoris. Vederam.

E ben, solide que i a de caires ont la lenga es pas flame ! Quand te sentisses occitan, mas que degun a l'entorn n'a ren a fotre (ex : Valença), e ben de còps que i a t'estimes mai de viure defòra d'Occitania (ex : Sant Esteve), que t'i sentisses mai occitan. D'unes parçants seran pas de bon resconquistar...

Arf a écrit:Ne voi pas balhar er'impression de jogar sus eths mots mes, si era situacion ei maishanta, eth combat, eth, n'ei pas acabat, e donc pas perdut ! Ne podem pas saber de que sera heit er aviener, arren n'ei jogat.

Plan dich ! Degun pòt dire çò que sera lo monde dins 50 ans... Sera benlèu tot gelat ambe un fum d'occitanofòns pel rescalfar !

Arf a rason, lo combat lo comencèrem bien mai tard que pas los autres (bascs, catalans, bretons, eca...) mas es pas 'chabat, laidonc pas perdut.
(Laurenç te siès estat mai regde per ò dire )

Quora m'auvissia m'esmaronhar aprèp los occitanistas, mon pair me disia que sens ilhs seriam pas 'quì aura.

Quò que constata lo tìpe, qu'es mas la presença de las lengas dominantas, (qu'an 'gut accès en temps vertadièr a las nuvelas-tecnologias-nha-nha-nha) que s'a espandida allèrra que n'autres sèm a gagnhar sus nòstre retard. La practica de la lenga dins los media que tracha l'òme es prumierament un affar de parlaires, sens trasmeson n'i a pus. La trasmeson prenguèt un còp a mesura que parlar lo françès (ò n'autra lenga dominanta) avia 'na reala utilitat sociala. Quò qu'era pas lo cas au moment que pareissèren los prumiers pòstes de radio, mon quite pair (qu'es dau baby boom, mai tardièr) fuguèt 'levat en bon pitit francofòne mas la comunicacion de tots los jorns a l'entorn de se se fasia denguerras en Occitan. Li permetèt de lo saber, quitament si anava èsser la prumièra generacion que n'aurià pus besunh. Anavan coneissèr daus mòdes de comunicacion mai globaus, mai estandardisats : l'aparicion dau 45 torn, la genralisacion de la TV chas las gents ...

Dins las 70's s'auria pogut dire coma dis lo tìpe "la batesta es perduda" e a l'encontrari n'autres occitans comencérem a espandir a de las gents "normala" (precise pas m'auretz entendut, jutge degun sauria pas dire d'un autre biais) de las preocupacions qu'eran las de n'eleita literaria juscanta 'quì (cherchatz los filhs de paisan dins los fondators de l'IEO ò dau Felibrige). N'autres 'ribam aprèp (aprèp lo quite "no-future" !) d'unes reçaubèren la lenga d'autres l'an degut damandar (qu'es mon cas) d'autres son estats la querre, pas mens l'utilizam, es-quò pas pro ?

Uei la lenga se faguèt (emb dolor) 'na (pita) plaça dins daus domènis coma l'universitat, l'ensenhament en generau e los corredors daus oficis concernits per la cultura.
I a 'na professionalisacion de las estructuras que la pòrtan, e tant mielh, n'avèm besunh.
Existis un paradigme d'associacions occitanas en mai daus istorics e qu'es 'na bona chausa, d'iniciativas per las far trabelhar ensem son en capacitat de mobilisar per charrièra, quò qu'era impensbale 20 ans i a. L'enjuèc es pas tant 'na protesta, l'endrech que s'i debana, ò lo nombre de personas, que raportat au 13 000 000 (+?) que sèm jogaria contra n'autres, l'enjuèc qu'es de passar ad'un nivèu que i a d'interconexions que se fan entre las gents qu'an l'enveja de bastir ensem. L'enjuèc es d'ordenar 'na cooperacion sens calcular n'assimilacion.

Per aura, tròp suvent sèm a descubrir que la bona eideia de la velha es lo project abandonat daus amics que son dins la region au costat.
Se lo subject es pertinent dins quèu estudis, qu'es que met la clarda sus los rasèus.
Coneissèm los de l'exagone e serviguèren per segurar lo minimum dins l'ensenhament (per trasmetre la lenga solide, mas tamben per la militança daus ensenhaires) quò valia per las gents que bastiguèren dins un casdre de davant l'Union Europenca. Uèi d'autres rasèus demoran a inventar, n'autres que sèm a l'ora d'Internet (quant ben de conarias auvissèm sus quèu subject) aimaria trapar de las gents per bastir un "social bookmarking" entre los sites en occitan, que la circulacion d'infos (coma n'i a jà sus quèu forum) sia percida au mai eficaç per poder utilisar au mielh las belas armas de la globalisacion. Qu'es pas-v-ela que nos farà plejar l'eschina.

Un pauc long mas quò vai mielh en lo dire