La Dama Blanca, lo Leberon, e tota la tropa ...

L'aute jorn, dab lo Danís e la mia polida, s'en tornavan de Sarlat-la-Canedà, en Peiregòrd, e com la jornada èra estada cauda e que la pluja èra tombada apres, i avèva un pauc de vapor que pujava sus la rota. Aquò que'ns a hèit pensar a la Dama Blanca ... e donc qu'avem contuniat en parlar de Leberon, e.c.a ...

Tot aquò que'm hè pensar que n'avem pas jamèi parlat de las legendas e tot aquò aici suu forum. N'en avètz d'istuèras atau en çò de vosautres ?

A Nimes, i a ben la legenda de la Romeca :

"...La pus òrre de la còla, la pus michanta e la pus fòla, la pus cosina de l'infèrn, la sòrre de Nemesis la grèga, fau-ti la nommar? La Romeca! Sus vint arpas d'iranhas s'escaça son còs brun. Son ventre que reganha de fèbre e de maganha suse l'òrre frescum. S'es avugla es pas sorda, ni manqueta rampèu! Gara a son pè de borda, se coma una lamporda s'acròca a vòstre peu!..."

Bombonarèla a écrit:A Nimes, i a ben la legenda de la Romeca :

"...La pus òrre de la còla, la pus michanta e la pus fòla, la pus cosina de l'infèrn, la sòrre de Nemesis la grèga, fau-ti la nommar? La Romeca! Sus vint arpas d'iranhas s'escaça son còs brun. Son ventre que reganha de fèbre e de maganha suse l'òrre frescum. S'es avugla es pas sorda, ni manqueta rampèu! Gara a son pè de borda, se coma una lamporda s'acròca a vòstre peu!..."

Quo es una citacion ? D'ente 'quò ven ?

Un CD que faguèt lo CRDP de Montpelhièr que se sona Bestiari, l'ai pas jos los uèlhs per de dire d'onte ven lo tèxte... quora lo trapari te lo farai saupre.

Sabi qu'es una legenda fòrça viva dins lo ròdol de Nimes, òm fa paur als enfants : "Mèfi que la Romeca vos vendrà cercar!"

Bestiari es un afar de Max Roqueta normalament, non ?

Non, molons d'autors escriguèron de bestiaris... me sembla que lo CD recampa de poësias de monde fòrça differents.

Carles Campros faguèt un "Bestiari" tanben.

L'Òmi a écrit:n'avem pas jamèi parlat de las legendas e tot aquò aici suu forum. N'en avètz d'istuèras atau en çò de vosautres ?

La vielha, emb sa 'guilha, cachada dins lo potz per pas que los goiats se 'prueiman o b'etot la dama, sovent la vierja, dessur la font per que los goiats ne gietan pas de las peiras dedins...

Legenda en espanha e gasconha (e benlèu endacòm mai) :

Lo Baselic : còs de loira e tèsta coronada de rei, viu escondut jos tèrra e apareis al fond dels potz, son agach te fa cabussar dins lo trauc e te fa morir.

Bombonarèla a écrit:còs de loira e tèsta coronada de rei, viu escondut jos tèrra e apareis al fond dels potz, son agach te fa cabussar dins lo trauc e te fa morir.

Quo es pas 'quela bèstia que deu venir quante los jòunes garçons se masturban ? Ma granda m'a ben fach paur emb quò, a la debute de l'adolescéncia.

Sei d'acòrd ne'n ren emb queu siti, mas vaiquí una bona colecta de creienças lemosinas
http://www.resistancia-ug.org/categories/Kulture/Mythes%20et%20Kultes/Folklore%20Limousin/II%20-%20Les%20etres%20Fantastiques/

Au licèu qu'avèvi estudiat un tèxte sus las hadetas, que tuavan los qu'anavan pas tà missa lo ser de nadau se brembi plan ...
E a perpaus deus lops garons la sian m'avèva contat que lo son pairbon deu costat de Lorda avèva vist un lop un dia que'u seguiva, e que caminava de manera estranha .. e qu'èra segur qu'èra un lop garon. Lo lop que s'apressava mei, e fin finau lo pairbon que passè au ras d'ua grana crotz suu camin, e lo lop dispareishó.

'Quò me fai pensar a 'quela blaga, o pusleu queu conte, qu'avem devers chas nos (e que montra plan lo costat pagan dau Lemosin).

Quo es un curat, que suert de la messa de mieja-nueit, segurament la de Nadau, en plen ivern. E es oblijat, per rentrar, de passar per los bòscs, los genolhs dins la neu e per sola companhia 'na pita lanerna que reschaufa pas tròp. Òc, es ben acostumat a chaminar entau, e a jamai 'gut de probleme, mas quela nuech freja e escura li agrada pas tròp. E a un moment, au mitan de ren, auvís quauquarren udolar a costat de se. Un lop. Quo es segur, mai en virar leu la testa, vei dos uelhs lusents s'enfonsar entre dos aubres negres. 'Laidonc, se bòta a chaminar mai leu, en esperar que se i a nonmas una bestia, ausará pas l'atacar. Mas quo es la tempesta de neu, a vertadierament dau mau a chaminar, e a la riba d'un moment, quo es pus nonmas un parelh d'uelhs que vei lusir, mas tres, quatre, cinc...
E fin finala, se tròba completamen environat per tota 'na tropelada de lop, vesiblament afamgalats. Lo curat n'en pòt pas mai, es crebat, la neu l'empescha de chaminar, es completament terrorisat. Lo chap daus lops se planta davant se, se sieta, e espera, coma son acostumats de far. 'Laidonc, lo curat se bòta de genolhons, pren son chapelet, sa Bibla, leva los uelhs au ceu e ditz :
"Mon Diu, v'autres que setz lo Diu de tots los bons crestians, v'autres qu'avetz fach las chausas tant plan sus 'quela terra, io sei totjon estat vòstre servitor, vos sei totjorn demorat fideu, e per un còp, mon Diu, per un còp, io que jamai vos ai ren damandat, vòle pas chabar dins lo ventre de quela bestia pagana ; laidonc, mon Diu, se vos plai, dins vòstra generositat, balhatz enfin daus bons sentiments crestians a quela bestia que me vòu minjar !"

Laidonc lo lop se bòta de genolhons, junh sas pautas, baissa la testa, e ditz :
"Mon Diu, v'autres que setz lo Diu de tots los bons crestians, v'autres qu'avetz fach las chausas tant plan sus 'quela terra, vos damande de benesir queu repais que vau prener..."


Veiqui, per çò que fau pas oblidar que la mai pita bestia, o la mai costumiera podiá venir un personatge de legendas (lo lop quo es lo mai evident, mas podem pensar tanben a las serps, a las choitas, au chen, au chat...).

Dins lo parçant de Montpelhièr, i a tamben lo tamaro, ça que la es una bestia que fa pas paur a degun...

<< Lo tamaro : bèstia fabulosa dau país.
Aquí coma se n’endeven la caça dau tamaro : Quand un òme
novèl arriva au país, un estrangièr, un pauc parlufièr, que s’en
crei, e que, el, caçaire, caçaire afecionat e mai e parlantin, se
capita dins una cotriada de caçaires, es convidat per ‘anar caçar
lo tamaro’. Lie fan : ‘Es una caça que se fa de nuòch, tard lo
vespre d’una nuòch sens luna, se fa sens fusiu, ni mai arma,
pas res, pas qu’amb una saca de bòsa e de bastons que los
rabataires brandisson ; tus, que lo sabes pas denistar, pararàs
la saca a l’espèra. N’autres nos n’anarem los corsejar e te los
rabatre, los tamaros ; e ages pas lagui, riscas pas res qu’es
ombrenca aquela mena de caça e mai plan inofensiva.’ Los
v’aquí partits, de negra nuòch, en plena campanha, onte i a de
ròcs e de bartasses, t’enquilhon lo caçaire fèr coma Artaban
contre un ròc, an un colinador de tamaro, ambe la saca de plan
doberta, qu’esperesse sens pas ges de bruch ni mai bolegar,
d’aquí tant que la bèstia passesse. Los autres, de tafurar tot a
l’entorn, se foravian, d’aquí tant que lisseson totes ensem a son
ostau e se trapesson au lièch…
L’endeman se fa los comentaris e rasonaments sus las
fantasiá dels tamaros…d’aquí que comprenguesse, nòstre
caçaire e s’escacalassesson totes ensems. >>

Trobat aici : http://www3.webng.com/lengadoc/lobalesdialecticnotas.pdf

Òc-es, quo es coma la chaça au Dahut, aquò...

Nosautes qu'avem la "Cama-cruda". Sonque lo nom que hè paur.
Ne la coneishi pas, ne l'èi pas jamei vista...mes si quauqua regenta e la coneish e ac pòt explicar, que seré plan. Que crei que s'empòrta los mainats trabatents.

... e ben, fa pas bon se venir passejar en gasconha... brrr

fredoc a écrit:Nosautes qu'avem la "Cama-cruda". Sonque lo nom que hè paur.
Ne la coneishi pas, ne l'èi pas jamei vista...mes si quauqua regenta e la coneish e ac pòt explicar, que seré plan. Que crei que s'empòrta los mainats trabatents.

Trobat dens Sorcières et Loups-garous dans les Landes de l'Abbé Vincent FOIX :

La Cama-Cruda

C'est un être fantastique que l'étymologie du mot (jambe ou chair crue) semble classer parmis les vampires. Il rôde le soir autour des métairies et derrière les meules de paille ou foin, pour voler les petits enfants. Aussi les enfants n'osent pas sortir la nuit de peur de le rencontrer, et redisent-ils avec frayeur :

La cama-cruda e lo sopa-tot-ser
Que hèn la nueit penha de dangèr.