Tà/ Entà/ Per

Vaqui, jo, esquematicament, qu'ei totjorn emplegat entà/tà entà rendre lo "pour" francès, e per entà rendre lo "par" francès.

Uei, entà las estudias me maini que l'ensenhaire men me torna préner sovent los "entà/tà" per deus "per". Alavetz que dobti (quitament si ne boti pas briga lo son saber en dobte), e mei que mei, ne compreni pas.

E i auré quauqu'un qui'm poderé explicar la règla d'emplec d'aquestes mots ??

se parlas un pauc espanhòu : per = por
entà = para

"entà" es quan i a ua destinacion de l'accion

( espèri que soi clara dens lo explics)

Ne parli pas briga espanhòu, sordeish parli drin castelhan

Mei seriosament, compreni lo dequerò. Ne coneishevi pas briga aquò !! Que hè dòu après 5 ans de fac d'òc !! :s

Mercés per l'explic Sòfia !!

bon dambe l'ajuda deu libe de gramatica que serà mes clar ...

badonc :
"entà" marca :
-lo movement, la destinacion ( tostemps après vèrbes de movement )
- un periòde en l'aviéner
- un but
- l'attribucion

"per" marca :
- l'escambi, la substitucion
- lo lòc traversat, l'aproximacion en l'espaci
- l'aproximacion temporau
- la causa
- lo mejan
- la concession
...

Que't mercegi ! Compreni plan en teoria, adara que'm la cau aplicar a maugrat deus maishants "reflexes" ...

Jo emplegi "tà" quan i a ua nocion d'objectiu (e quan èi enveja, de còps que a que'm gonfla).
Si que non, qu'ei "per".

Per exemple, lo quessòt de Calandreta " ua escòla PER doman", mentre qu'ei un periòde en l'aviéner.

Pensi qu'a termi long va desapareisher lo "tà" ..

Matieu a écrit:
Pensi qu'a termi long va desapareisher lo "tà" ..

védi pas perqué se en castelhan desapareish pas lo "para" lo "entà " en gascon deurà desapareisher
Entaus castalhanofònes ne i a pas nat problèma ... qu'es sonque ua faiçon diferenta de pensar ... e urosament que en cada lenga pensam de faiçons diferentas ... es un riquèr aquò ...

Segur, mes per rapòrt a Occitania, qu'èm los sols a emplegar lo "tà". Se l'emplec de l'occitan s'espandeish e que las termièras enter los dialèctes e caden, que i poderé aver ua cèrta unifmormizacion naturau, mes aquò qu'ei n aute debat, as rason
Jo n'i soi pas tant esacat qu'aquò au "tà", dilhèu per'mor soi provençau ..

E ben ieu m'agrada ben lo « tà/entà » gascon, coma lo « que » de debuta de frasa, mas bon, los emplegui pas, soi pas gascona !