Une version de Brassac:
Lou viscont' se marido lou visconte joli,
N'a preso l'Escrivoto la flou d'aquest pais.
La n'a presa tan jouve noun s'en sap pas vesti.
Quand la ne mand' a l'aygo noun s'en sap pas veni.
S'en va set ans en guerro per la laissa nouiri.
Al cap d'set ans arrive lou visconte joli.
S'en va tust' a la porto : « Scrivoto, dourbis me? »
Soun pero i responde : « L'Escrivot' n'es p' aici,
Lous Mouros l'a t'an preso lous Mouros Sarazis.
— Que l'anarei be querre quand saurio d'i mouri!
« Farei fair' uno barco tout' or e argen fi. »
La barco lou transporto dejouts un albrespi.
Rencontre très lavairos que lavoun lour drap fi :
« Dias mi, vautros lavairos, quun castel es aici?
— Aco's castel das Mouros das Mouros Sarazis.
— Dias mi, vautros lavairos, quuno dam' y a dedins?
— Y a madam' Escrivoto la flou d'aquest pais.
— Dias mi, vautros lavairos, coum fa per i parlai
— Vou cal avilh'en paure, en paure pèlerin,
« Ana de port' en porto, l'almoyno demanda.
— Scrivoto, fai l'almoyno als gens dal teu pais.
- Aco seri' impoussible que sias del meu pais
« Que les auzels que voloun s'en savoun pas veni,
- « Soun 00 las iroundelos que voloun tan poulit.
— si! soun ieu, Scrivoto, ieu sui lou teu amie!
L'Escrivot' met la taulo de boun pa, de boun vi.
Dio mi, tu l'Escrivoto t'en vouidrios pas veni.?
— Si fait, cert', lou visconte. vouldri' estr' a miex cami.
L'Escrivot' s'en v'as coffres prene cinq cens lois,
L'Escrivot' v'a l'estable cauzi pus bels roussis.
i( Vous mountares lou rouje, ieu mountarei lou gris. »
Sieroun pas dins la barco lou Mouros sier' aqui.
a Set ans la t'ei nourido de boun pa, de boun vi,
« Set ans la t'ei vestido de vairtz e de sati.
« So que lario pas aro dal maiti jusqu'al ser,
« Aro, ieu la gardavi per un petit moun fil. »