Shelby Lee Adams

Fa quatre o cinc ans, un reportatge sus un fotograf american qu'aviái vist sus Arte me truquèt particularament. Aquel òme fotografiava la gent de las Apalachas, la region mai paure dels Estats-Units, gent qu'an una reputacion òrre als EU (Los que vesèm dins Delivrance).

I a dos jorns tornèri trobar son trabalh sus Internet e sas fotografias me faguèron soscar. Aquí qualquas fotografias:





Ne podètz veire plan maita sul blòg de l'autor:

http://shelby-lee-adams.blogspot.com/

Sens conéisser la demarcha de l'autor, sèm dins la posicion d'un "fintaire" (voyeur?). Mas en saber qu'aquel autor es amic amb sos subjèctes, qu'es del canton (e que ven en partida d'aquel mitan social) lo nòstre vejaire pòt cambiar.

Mas soscadissas, que vos daissi dissertar, son las seguentas:

Sas fotografias presentan de populacions mespresadas coma las populacions d'occitània "pregonda".

En qué lo fach d'èsser del canton e/o d'aver un empatia amb lo subjècte cambia totalament una òbra (pensatz a comparar "Les 4 saisons d'Espigoule" amb "Ici Najac...")?

Existís pas dins l'occitanisme doas escòlas, l'una que cerca la normalitat en cercar çò mai "modèrn" (mas que vòl dire?) dins la cultura occitana mas que auriá vergonha dels mitans ont subrevisquèt mai la nòstra lenga e una autra que revendica, al prètz benlèu d'un cèrt populisme, aquela cultura que pena a dintrar dins la modernitat?

PS: M'agrada fòrça son trabalh... Pòdi pas m'arrestar d'agachar aquelas fotografias...

Aimariáu ben que tu compares d'en promier "Ici Najac" ai "Quatre Saisons d'Espigoule", que viguèri pas lo promier nomat.

Se que non, siáu pas d'acòrdi sus leis escòlas que definisses. Vorriáu ben saupre m'onte porriá aver d'occitanistas qu'aurián vergonha dei mitans m'onte subrevisquèt la lenga. Es ben lo còp promier qu'auvi dire aquò. Ti faurriá aquí tanben precisar ton pensament.

Lei fòtos son fòrça polidas a despart d'aquò, gramací per lo liame !

Aimariáu ben que tu compares d'en promier "Ici Najac" ai "Quatre Saisons d'Espigoule", que viguèri pas lo promier nomat.

Per far simplòt, los dos films son basats sus l'argument "un vilatge occitan es simpatic e risolièr". Mas l'un, que vegèri pas d'entièr talament me coflava me sembla una carta postala sens chuc ni muc, bona a far vendre de residéncias segondàrias, l'autre lo pòdi agachar sens problèma, me fa rire e tornar rire. Perqué? (ai pas de responsas e son pas de teorias qu'ai escrihca, pas que de soscadissas).

Se que non, siáu pas d'acòrdi sus leis escòlas que definisses. Vorriáu ben saupre m'onte porriá aver d'occitanistas qu'aurián vergonha dei mitans m'onte subrevisquèt la lenga. Es ben lo còp promier qu'auvi dire aquò. Ti faurriá aquí tanben precisar ton pensament.

Definissi pas d'escòla, mas de tendéncias que "sentissi" mai que las pòdi explicar ( e lo mot vergonha es benlèu un pauc tròp fòrt, as rason). En ensajar de tornar formular:
Una part de l'occitanisme pòt revendicar amb fe aquel ligam a la ruralitat mai "radicala".
Una autra part basa son argumentari sus la modernitat de la lenga e la cultura occitana e ensaja de se despegar d'aquela ruralitat " radicala".
Me comprenes melhor? (Coma es pas clar dins mon cap cal pas tròp esperar que o siá a l'escrich...)

Per far simplòt, los dos films son basats sus
l'argument "un vilatge occitan es simpatic e risolièr". Mas l'un, que
vegèri pas d'entièr talament me coflava me sembla una carta postala
sens chuc ni muc, bona a far vendre de residéncias segondàrias, l'autre
lo pòdi agachar sens problèma, me fa rire e tornar rire. Perqué? (ai
pas de responsas e son pas de teorias qu'ai escrihca, pas que de
soscadissas).

Pòdes precisar lo quau ei qué ? M'an sonque parlat des 4 saisons ..

Una autra part basa son argumentari sus la
modernitat de la lenga e la cultura occitana e ensaja de se despegar
d'aquela ruralitat " radicala".

As exemples, o ideas ?
Vertat qu'ei pas quauquarren d'evident en Gasconha, los qui tribalhan a l'Institut Occitan, que'us podem arretrobar vestits en hemna o palhasso pendent Carnaval per exemple, hehe .. per los autes parçans d'Occitania, pòdi pas díser.

las 4 sason mostra las gents sen portar degun jutjament, seria mas dins lo costat lomai beauf, i a totjorn quauqua-ren dau paìs que tòrna surtir. Qu'es per quò que me parlèt. Najac, lo viguei pas.

la frustracion de la modernitat l'auviguei suvent tras de las conversas dau biais : "nos faudria far ..." segut de tota mena de representacion raibadas de quò que pòt èsser la modernitat, dau soap opera a la streat wear en passar per 'na presença sus internet.
E fin finala quelas chausas se fan a flor e a mesura que i a d'usatgiers per ò far existir, la modernitat se decreta pas.

Fau ben coneissèr que l'i a tamben de las gents per se segurar 'na autenticitat dau costat daus darrièrs temps que l'occitan era socialista e me sembla un reflexe espaurit dangieros. Clamar un dògme de la mena "L'occitan bèu dau vin pas de Coca", pòt far tant de mau que visa a ne'n eshivar. Los exemples serian nombroses que d'unes s'arrapan ad'un cliché.

Gavach a écrit:

Aimariáu ben que tu compares d'en promier "Ici Najac" ai "Quatre Saisons d'Espigoule", que viguèri pas lo promier nomat.

Per far simplòt, los dos films son basats sus l'argument "un vilatge occitan es simpatic e risolièr". Mas l'un, que vegèri pas d'entièr talament me coflava me sembla una carta postala sens chuc ni muc, bona a far vendre de residéncias segondàrias, l'autre lo pòdi agachar sens problèma, me fa rire e tornar rire. Perqué? (ai pas de responsas e son pas de teorias qu'ai escrihca, pas que de soscadissas).

Se que non, siáu pas d'acòrdi sus leis escòlas que definisses. Vorriáu ben saupre m'onte porriá aver d'occitanistas qu'aurián vergonha dei mitans m'onte subrevisquèt la lenga. Es ben lo còp promier qu'auvi dire aquò. Ti faurriá aquí tanben precisar ton pensament.

Definissi pas d'escòla, mas de tendéncias que "sentissi" mai que las pòdi explicar ( e lo mot vergonha es benlèu un pauc tròp fòrt, as rason). En ensajar de tornar formular:
Una part de l'occitanisme pòt revendicar amb fe aquel ligam a la ruralitat mai "radicala".
Una autra part basa son argumentari sus la modernitat de la lenga e la cultura occitana e ensaja de se despegar d'aquela ruralitat " radicala".
Me comprenes melhor? (Coma es pas clar dins mon cap cal pas tròp esperar que o siá a l'escrich...)

Ah caspi !

Cresiáu de t'aver respondut mai sembla que passèt pas lo messatge.

D'en promier, vorriáu ben, coma Matieu ( sensa-C-mai-C-pasmens ) que precises lo quau de films ti pareissèt una marrida publicitat per vendre de residéncias segondàrias, que viguèri pas "ici Najac" e qu'aguèri en ren aquesta impressien en viguent Espigoules.

Puei, per lo de mai, fau pas oblidar que la societat d'encuei, e pas soncament occitana, es pas mai rurala, e que part bòna deis occitanistas an pas forçadament de liames ambé aquela societat. Lei occitanistas d'encuei son ren mai que lo rebat de sa societat. Pensi pas que s'agisse de vergonha ò de que que siegue. Es just que pòs pas militar dau mesme biais per l'occitan a Marselha qu'a Milhau. Per quant a ieu, aquela diversitat d'experiéncias es ben pus lèu una riquessa. Una cultura que l'auriá pas de diversitat, de garrolhas, de capèlas, seriá una tomiá.

D'en promier, vorriáu ben, coma Matieu ( sensa-C-mai-C-pasmens ) que precises lo quau de films ti pareissèt una marrida publicitat per vendre de residéncias segondàrias, que viguèri pas "ici Najac" e qu'aguèri en ren aquesta impressien en viguent Espigoules.

M'agradèt Espigola e sentiguèri pas jamai que lo cineasta se trufava de sos actors o lors voliá far dire quicòm mai que çò que disián.

Puei, per lo de mai, fau pas oblidar que la societat d'encuei, e pas soncament occitana, es pas mai rurala, e que part bòna deis occitanistas an pas forçadament de liames ambé aquela societat. Lei occitanistas d'encuei son ren mai que lo rebat de sa societat. Pensi pas que s'agisse de vergonha ò de que que siegue. Es just que pòs pas militar dau mesme biais per l'occitan a Marselha qu'a Milhau. Per quant a ieu, aquela diversitat d'experiéncias es ben pus lèu una riquessa. Una cultura que l'auriá pas de diversitat, de garrolhas, de capèlas, seriá una tomiá.

Aquò segur mas empacha pas de voler analizar una tension que me sembla existir, tension que pòt èsser una fòrça.

E pensi que Marçau a plan compres las doas tendéncias, que pòdon èsser presentas a l'encòp a cò d'un meme individús:
Una tendéncia ensaja de pegar a una modernitat reala o supausada
Una tendéncia escafa aquela modernitat e se vira cap a una societat rurala passada en la voler defendre (dins lo sens de la far comprene coma un biais de viure valable, tan valable coma la modernitat).

Disi pas que l'una a rason e l'autra pas mas que trobam aquela tension dins los discors occitanistes que sián sus la musica, sus la lenga, sus la politica etc...
-Per la lenga legissètz un article de Sauzet "De la coqueterrie linguistique " o quicòm aital, pensi que las linhas de fracturas que vei entre los diferents discors sus la lenga semblan a los que cresi veire mai "generalament".

Mas bon benlèu qu'ai la dialectica un pauc rabalaira...

M'agradèt Espigola e sentiguèri pas jamai que lo cineasta se trufava de sos actors o lors voliá far dire quicòm mai que çò que disián.

Marcha. Assajarai de veire aquel "Ici Najac" per fins de posquer discutir sus d'aquò alòr.

Una tendéncia ensaja de pegar a una modernitat reala o supausada
Una tendéncia escafa aquela modernitat e se vira cap a una societat rurala passada en la voler defendre (dins lo sens de la far comprene coma un biais de viure valable, tan valable coma la modernitat).

Mai aquò's en ren pròpi a l'Occitanisme ! Auràs gaireben la mesme cauva en cò dei immigrats argelians que fan ramadan coma sei grands, que manjan pas de pòrc perqu'es harâm mai que s'empegan la tèsta lo dissabte au ser e que ti tuban d'espinèus longaruts coma lo braç.
Aqueu conflicte tradicien / modernitat, es pas l'occitanisme que l'inventèt, çò mi sembla.

Disi pas que l'una a rason e l'autra pas mas que trobam aquela tension dins los discors occitanistes que sián sus la musica, sus la lenga, sus la politica etc...

Basta de legir d'unei discutida sus la lenga francesa per s'avisar qu'aquesto problèma es pas occitan-occitanista.

Per la lenga legissètz un article de Sauzet "De la coqueterrie linguistique " o quicòm aital, pensi que las linhas de fracturas que vei entre los diferents discors sus la lenga semblan a los que cresi veire mai "generalament".

Lo vau legir ambé grand interés. Mai per ti dire lo verai, quora vieu lo biais qu'an de far sei discípols, parti amb un avejaire a priòri negatiu.

Ben vust Matieu (C) : fai logtemps que la tension entre modernitat e conservatisme existis e quò es pas especific au mitan occitan.
Me sembla que lo gavach (suei mai gavach que tu !) volia metre en valor que ia 'na tendeça conservatritz (au sens daus musèus) plan presenta dins l'ocitanisme e que lo melhor biais per trapar l'equilibri es pas tojorn trapat.

Dija-me pas que t'as jamai auvit "es pas occitan aquò !" per caracterisar quauqua-ren de ton quotidian.

Einucent a écrit:Ben vust Matieu (C) : fai logtemps que la tension entre modernitat e conservatisme existis e quò es pas especific au mitan occitan.
Me sembla que lo gavach (suei mai gavach que tu !) volia metre en valor que ia 'na tendeça conservatritz (au sens daus musèus) plan presenta dins l'ocitanisme e que lo melhor biais per trapar l'equilibri es pas tojorn trapat.

Dija-me pas que t'as jamai auvit "es pas occitan aquò !" per caracterisar quauqua-ren de ton quotidian.

Ai ben comprés, a tot lo mens lo vòli creire, la pensada de Gavach. E ne'n siáu per part d'acòrdi.
E n'en parlèri aicí, recentament dins lo forum fobòl, d'aqueu biais qu'an d'uneis occitanistas de presentar lo rugbí coma lo solet espòrt occitan, que fau pas beure de coca cola, que lo McDo es marrit (mai l'es autant per un alamand, un italian, un franchimand que per un occitan)

Seriáu neci de pas veire qu'aquela tendéncia existe en cò nòstre. Voliáu simplament apuejar lo fach que, per quant a ieu, aquela tendéncia que s'atròva dins l'occitanisme es generala dins totei lei culturas.

Fau ben s'avisar qu'èstre occitan es pas melhor e es pas piéger qu'èstre quaucaren autre.

Fau ben s'avisar qu'èstre occitan es pas melhor e es pas piéger qu'èstre quaucaren autre.

Aquò qu'ei la clau.

Cresi que compreni çò que vòl dire lo Gavach : i a de vejaires que respectan mai lo subjecte (la femna, l'òme) que d'autres. Plan verai qu'Espingola me pareis que n'es un (ai pas vists que d'extraches). Los eròis son de carn, son pas clavats dins una identitat (provençau, rural...). An fach lo film. Lo realisator se'n trufa pas jamai, son eles que se trufan d'esperèls ! Dins d'autres reportatges, lo subjecte es pas l'òme, es lo quite vejaire del realisator. Aquestes òc, fan venir la fotra, que son pas que de pinholadas.

Mercés Laurenç as melhor compres çò que voliái dire que non pas ieu, es exactament aquò.

Aquestes òc, fan venir la fotra, que son pas que de pinholadas.

Far venir la fotra

Per las autras contribucions soi pas d'accòrdi mas coma sabi pas perqué me va caler soscar...

Oèi, s'enfotrar seria benlèu melhor que "far venir la fotra"...

<< N' i a un que disiá an un autre qu’anava a la fieira de Lodeva :
---Se la fotra m’arrapa cromparai un pòrc.
L’autre li fa :
---Se la fotra pagava ieu n’en crompariái dos >> (http://www3.webng.com/lengadoc/lobalesdialecticnotas.pdf)

Aquò dit Gavach, mercés per las fòtos. M'agradan, mes las tròbi drin.. quin díser.. impressionantas. Semblan gessidas de la debuta deu sègle.