Qu'es-ço qu'estre Occitan?

Dreibe un noveu sujet en seguant 'na remarca dau precedent...

Chirac es nascut a Paris mas s'es elevat 'na partida de l'enfancia en Lemosin...Eu es de parents e de grands corresians, mas es-que 'quo sufis per dire qu'eu es Occitan? Personalament crese pas...
'Qu'es un brave desbat...
Personalament pense que autravetz la quasi totalitat dau monde que vivian en Occitania era occitana, perque parlavan la lenga tot simplament...Mas auei pense pas que fau simplament viure en Occitania per estre Occitan... Fau pusleu zo voler, zo decidir... Un Breton per exemple que viu en Occitania e que s'interessa a la lenga e la cultura d'oc puou sens problema se pensar tamben Occitan, en mai que Breton...au contrari un Occitan dich "de socha" ('qu'es 'qui que dintrem dins de consideracions perilhosas) coma lu Chirac puou ne pas se pensar Occitan dau tot, e d'alhors 'qu'es lu cas, sabe pas se eu coneis lu quite mot "occitan"...mesme se eu se ditz Lemosin (ço 'qu'es vrai), es-t-eu d'estre considerat com'un Occitan? Beu desbat....
Auei que la lenga es declinada (mas pas morta fuec de Diu!!!) e que 'na majoritat d'estajants d'Occitania parlen pus la lenga, coma dire quau es Occitan e quau l'es pas? I'a d'exemples d'imigrats o d'enfants d'imigrats africans que s'interessen o mielhs que parlen la lenga occitana, per me son mai Occitans que certans Lemosins, Lengadocians o Provençaus "de pair en filh dempuei 10 generacions" qu'an completament laissat tombar lor cultura e lor lenga...

Que ne'n pensatz?

A pauc près parier que tu, pense que fau voler esser occitan per l'esser. La volontat, la motivacion, fan aprener una lenga, s'interessar a la cultura.

Après, i a l'autre desbat qu'es de dire quala es la diferencia entre esser occitan e esser occitaniste, fau definir lo gras que te fai chanhar de niveu.

Io sei pas coma los catalans, que tornen prener tot en dire que qu'es catalan, laissem la chausida au monde de dire se son ocitans o pas.

Per çò qu'es de l'occitanisme de socha, qu'es una bela conariá, i a pas un occitaniste que podriá dire que l'es, puei que l'occitanisme es estat inventat a la debuta dau segle XX e mes en aplicacion dens las anadas 70. Quò nos fai una generacion, benleu doas, mas la majoritat an agut degun qu'es passat avant ilhs. Laisse l'ideia aus fascistes occitans de drecha, que se fan un triatge a l'entrada viurán pas mai de trenta ans (los vau pas planher...).

Apres, fau benleu esser acceptat coma occitan : io ai pas enveja que Chirac siá occitan, perque a jamai directament servit nòstra causa... e que politicament...

Danís a écrit:
Per çò qu'es de l'occitanisme de socha, qu'es una bela conariá

ai pas parlat d'occitanisme de socha, ai parlat dau fach d'estre occitan de socha... occitanista de socha 'quo seria 'na bela aberacion de dire 'quo... occitan de socha 'qu'es 'n'expression que se puot auvir çai de lai...e pas qu'a l'extrema drecha occitana...
Mas coma te, ieu pense que 'qu'es trop aisat de chausir quau es occitan e quau l'es pas...per exemple lu monde que viven a Paris e que prenen de cors d'Occitans, los qu'am vist a Besiers, que son nascuts (o pas) en Occitania, an tot a fach lu drech de se dire Occitans...e perque pas um puot se dire Occitan mai quauquaren de mai...personalament sei Occitan mai Lorran, perque son doas compausantas fortas de ma familha...mesme se parle pas lu Platt coma mon grand pair e que coneisse pas ben la Lorana, me sente tamben Lorran, perque ne'n ai l'enveja tot simplament... Daus cops me sente un pauc Italian, o disem particularament interessat per las questions italianas e per las lengas d'Italia, beleu perque ai un reir-grand qu'era Italian... coma disia la chançon dins las annadas 80, c'est juste une question de feeling...

e per ne'n ajostar e malaisar lu desbat, i'a tamben la question de l'occitanitat...um puot sentir 'na certana occitanitat sens se sentir vertadierament Occitan...

Que pensi qu'i a un trepader hèra important dens l'occitanisme : saunejar d'occitanistas !

Aquò me hèit pensar que se coneishetz ua Isabèla occitanista de mensh de 30 ans, bruna, peu long, e dab un polit còrps, qu'ei saunejat d'èra, e que me desirava. Sabi pas s'es vertadèra o s'es sonca ua imatge creada per mon esperit, mes bon ...

Aquò, qu'es de l'occitanisme de comptador...

Danís a écrit:A pauc près parier que tu, pense que fau voler esser occitan per l'esser. La volontat, la motivacion, fan aprener una lenga, s'interessar a la cultura.

Après, i a l'autre desbat qu'es de dire quala es la diferencia entre esser occitan e esser occitaniste, fau definir lo gras que te fai chanhar de niveu.

Estre occitan es viure en Occitània, la motivacien a ren de far dins lo fach d'èstre occitan ò pas, mescles occitanitat e occitanisme. Cresètz vertadierament qu'un tipe qu'a d'idèias que correspòndon ren a l'ideau occitanista es ren occitan?
L'occitanista es simplament lo militant occitan, aqueu que lucha per l'aparament, lo desvolopament de la lenga nòstra.
Ausèri sovent lei collegas dau MED'OC Montpelhièr si sonar "leis occitans de la fac"...es una maganha tipicament occitanista que de desparlar ansin! Li a pas 50 occitans a la fac de Montpelhièr, li a pas 20 000 occitans en Occitània, n'i a 14 000 000. Sus aquelei 14 000 000 li a un pauc mai 1 000 000 d'occitanofònes emai s'avèm ges de sorça segura. Un breton es pas forçadament bretonant, coma un còrso parla pas forçadament còrso, es la mema cauva au nòstre.
L'occitanisme si platz dins la "gropuscularitat", cultiva coma un plaser lo fach d'èstre una minoritat onte deuriá far un trabalh de "fons" dins la societat occitana tota, assabentar cada quidam de son occitanitat per enfin esplechar lo potenciau gigant qu'avèm sota leis uèlhs...Lo pòble occitan.

Bojarron a écrit:Estre occitan es viure en Occitània, la motivacien a ren de far dins lo fach d'èstre occitan ò pas, mescles occitanitat e occitanisme. Cresètz vertadierament qu'un tipe qu'a d'idèias que correspòndon ren a l'ideau occitanista es ren occitan?
L'occitanista es simplament lo militant occitan, aqueu que lucha per l'aparament, lo desvolopament de la lenga nòstra.

La question es ben l'occitanitat. Qu'es 'quò ? Partejar 'na lenga ? 'na cultura ? Nonmas viure en Occitania ? Om pòt esser occitan defòra d'Occitania ? Om pòt pas esser occitan en viure en Occitania e en parlar la lenga (coma ieu per exemple) ?

Pense que i a dos costats dins l'identitat : lo sentiment e la cultura. Fau se sentir occitan per esser occitan. Mesme quand t'as la cultura occitana, t'as mestier de la vision de l'autre per te dire : tu, tu ses occitan. Apres, de segur, i a plen d'occitans, emb la cultura e tot 'quò, que se senten pas occitan mas que pòdes considerar coma tau.

Bon, la question es plan complicada e ai pas la solucion. Qu'es nonmas 'na pista per de las reflexions... Mas sei plan d'acòrd : fau pas boirar occitanisme e occitanitat. Dins queu fiau, lo Tiston vòu ben parlar d'occitanitat, pas d'occitanisme.

Tiston a écrit:e per ne'n ajostar e malaisar lu desbat, i'a tamben la question de l'occitanitat...um puot sentir 'na certana occitanitat sens se sentir vertadierament Occitan...

Be, ieu... Me sente pas dau tot occitan. Pas enquera. E, dins mon istòria personala, i a de las identitats qu'an 'na valor simbolica mai fòrta per ieu. Mas, bon, de segur, coma diria Bojarron, sei un occitan per viure en Occitania. Sei un occitan de residencia mas pas de conscencia... qu'es un pauc complicat aquò...

maime a écrit:

Be, ieu... Me sente pas dau tot occitan. Pas enquera. E, dins mon istòria personala, i a de las identitats qu'an 'na valor simbolica mai fòrta per ieu. Mas, bon, de segur, coma diria Bojarron, sei un occitan per viure en Occitania. Sei un occitan de residencia mas pas de conscencia... qu'es un pauc complicat aquò...

i'a lu lexic e los sentiments...'qu'es pas parier... lu Breton qu'a pas enveia de se dire occitan perque lu sentis pas...devem li dire: "vives a Limotges o Marselha dempuei 2 ans, setz occitan!" ???
'qu'es per 'quo que preferi dire "lu pople d'Occitania" o "los estajants d'Occitania" pusleu que "los occitans" per parlar daus 14 milions...
Maime parla occitan, viu en Occitania dempuei un bocin de temps mas se sentis pas Occitan...perque? perque ne'n a pas besunh, eu a d'autras raiçs...
se deman vau viure en Bretanha vau, segur, aprener la lenga, me boirar au mitan bretonant, me passionar per 'quela brava brava region, mas sei segur que contunharai de me dire "occitan e lorran", jamai me dirai Breton!
Alora d'accord tots los estajants poden estre 'pelats "Occitans", mas quand um sap que l'Occitania repausa sus deguna realitat politica e que l'es tant variada, que ço que fai son unitat 'qu'es solament sa lenga (dins sa varietat dialectala) qu'es en tren de crebar, trobe un pauc subrefach de dire 'quo... 'qu'es nonmas 'na denominacion demografica...

La question seria: fau-t-eu sentir en se-mesme 'n'occitanitat per se pensar Occitan? E coma ven 'quel'occitanitat: de l'istoria familiala, de la lenga qu'um parla o apren (l'occitan), de l'endrech ente um viu o tot simplament d'una chausida liura?

Ai l'impression que setz en tren de crear daus sujiechs de dissertacion de filò par quora se fará en occitan...

Danís a écrit:Ai l'impression que setz en tren de crear daus sujiechs de dissertacion de filò par quora se fará en occitan...

e oc 'quo sera lu prumier sujet dau bac filosofia de l'Occitania independanta, en 2012 (a pauc près)...
i'aura tamben: "Lafont, Castan, Fontan, explicatz la pensada e lu rotle de 'queus tres omes dins lu movament occitan dau segle XX"
e tamben: "Parlaretz, dins un comentari desvelopat, argumentat e ilustrats de citacions, de la legitimitat daus Françès de poder parlar lor lenga a l'escola e dins los medias, e tamben daus perilhs que 'quo podria 'menar per la Republica occitana (dont l'article 2 es: la lenga d'Occitania es l'occitan)"...

Un sujiech sus lo frances ? Quò vai bien ? Qu'es nonmas un òrre patoes ! Los que presenten "frances" au bac son benleu cinq ! Avem pas d'argent a consacrar a las lengas regionalas, enquera mens se son fòrça minoritariás coma lo frances !



(Pòde vos dire que quò fai un ben fòu...)

Ieu cresi qu'un occitan es tot simploment qualqu'un qu'aimo son païs e la cultura occitana.

Lo pepi que nasquet en 1920 e qu'aprenguet lo francès qu'un cop a l'escola es occitan o non?
E lo pichon "rebeu" de la banlega qu'es nascut a noste?
E lo filh de viticultor d'Auda qu'es anat a Paris trabalhar a las Pétété?
E lo Parisenc retirat dins un mas del Luberon?

etc.......

sanmarti a écrit:E lo Parisenc retirat dins un mas del Luberon?

Aquò depend, s'es un órre conastre que ven har cagar lo monde pr'amor lo hasan deu vesin canta lo soleu ...

Quauqu'un que ven demorar en Occitania e que hè tau coma un colon, n'es pas Occitan. Quauqu'un que ven en Occitania e que hè la soa vita shens har cagar lo monde, qu'es un Occitan. M'agrada mei de véder un musulman pregar sus la plaça deu vilatge qu'un conastre de parisenc telefonar cada sèr ta'us gendarmes pr'amor los vesins viven ...

E si aquel conasre es inscrit al cors d'occitan balhat per la MJC del vilatge?

sanmarti a écrit:E si aquel conasre es inscrit al cors d'occitan balhat per la MJC del vilatge?

E ben i demorará pas...

Danís a écrit:

sanmarti a écrit:E si aquel conasre es inscrit al cors d'occitan balhat per la MJC del vilatge?

E ben i demorará pas...

No comment !

Pensi que l'Occitania, a l'ora de l'Europa, es res de politic, si pensam en una nacion o un Estat. Es un biais cultural de resistir a la novela uniformitat mondiala, un art de viure, un sentiment, l'amor d'una civilisacion e d'una cultura millenarias que volon pas morir. Si degun se reconneis en aqueste cultura doberta, que parle la lenga o pas, es occitan. Pensi tanben que l'occitanisme es, cal que sia, una volontat de reconquista culturala. I a pas tant de minoritats qu'an gagnat un pretz Nobel de litteratura !
Ieu, que soi nascut en Tolosa, mas que vivi en Paris, me senti totalament occitan.

Òc, mes n'ei pas dab lo sentiment e l'amor de la civilizacion que vam sauvar lo país noste. Destacà's de París, aquò qu'ei ua prioritat. N'em pas francés.

Bojarron a écrit:

Danís a écrit:A pauc près parier que tu, pense que fau voler esser occitan per l'esser. La volontat, la motivacion, fan aprener una lenga, s'interessar a la cultura.

Après, i a l'autre desbat qu'es de dire quala es la diferencia entre esser occitan e esser occitaniste, fau definir lo gras que te fai chanhar de niveu.

Estre occitan es viure en Occitània, la motivacien a ren de far dins lo fach d'èstre occitan ò pas, mescles occitanitat e occitanisme. Cresètz vertadierament qu'un tipe qu'a d'idèias que correspòndon ren a l'ideau occitanista es ren occitan?
L'occitanista es simplament lo militant occitan, aqueu que lucha per l'aparament, lo desvolopament de la lenga nòstra.
Ausèri sovent lei collegas dau MED'OC Montpelhièr si sonar "leis occitans de la fac"...es una maganha tipicament occitanista que de desparlar ansin! Li a pas 50 occitans a la fac de Montpelhièr, li a pas 20 000 occitans en Occitània, n'i a 14 000 000. Sus aquelei 14 000 000 li a un pauc mai 1 000 000 d'occitanofònes emai s'avèm ges de sorça segura. Un breton es pas forçadament bretonant, coma un còrso parla pas forçadament còrso, es la mema cauva au nòstre.
L'occitanisme si platz dins la "gropuscularitat", cultiva coma un plaser lo fach d'èstre una minoritat onte deuriá far un trabalh de "fons" dins la societat occitana tota, assabentar cada quidam de son occitanitat per enfin esplechar lo potenciau gigant qu'avèm sota leis uèlhs...Lo pòble occitan.

Vò mai es ben normau, l'occitan es una lenga qu a jamai agut de noms e son lei francés que l'an nomenada, plus tard lei qu'avian per projièt de ravivar la lenga vesian son patois coma un cauvo locau e incompreensible per lo tipe doei bòrnas mai luènh, ansin sus l'espaci occitan viés de tipes que si dién gascons, provençaus... e que vòlon mesme pas auvir parlar d'identitat occitana, es tròp espandit coma territòri, es la mitat de França gaireben, mesme lei bretons an pas un tant grand territòri, e puèi bòn, leis occitans an revendicat en cantent e en escrivent, es pas lo milhor biais de si fa veire, a costat dei bòmbas... (es pas una crida au meurtre, hein, es sonque per donar un esemple)

D'acòrdi (espantant non IOI) amb Yellow; a una quita nocion : se òm far musica e troba òm es deconnegut, si òm far petar bombas, òm es connegut...per aquò punt (quant de franceses lambda coneisson Euskadi Ta Askatasuna, contra quant que coneisson Herri Uratz? )

joan_cavalier a écrit:D'acòrdi (espantant non IOI) amb Yellow; a una quita nocion : se òm far musica e troba òm es deconnegut, si òm far petar bombas, òm es connegut...per aquò punt (quant de franceses lambda coneisson Euskadi Ta Askatasuna, contra quant que coneisson Herri Uratz? )

Es ben triste mai es per emé la violència que ti prènan au serios

Et oui on occit tant (o es tirada pels pèls del Donut aquela)

Enfin, au mens, l'ai jamai auvida, 'quela-'qui...lo meriti de la noveutat, qué...

Ah paure Danis amb la tornada de Yellow, mentre el e ieu vas pas saber mai onte balhar lo cap.

Se vòls las teunas doas estelas de la radio te podon quitament animar una contesta sul chat "Occitan e radio" un d'aquel ser (i'a mathieu e Tiston tanben)

D'acòrd, vau veire...
Mas per organisar tot 'quò-'qui, me fau esperar l'autorisacion dau Conse Subèr Albèrt, que sabe pas mai ent'es passat...

E ben vive pas en occitania mas siai occitan, que mon paire es carcinòl e ma maire langadociana a mièjas, e que siai nascut a Valença, e qu'es ailai qu'ai après l'occitan.
E ma filha ?
E ben son paire es occitan e sa maire calabresa.
Bingò ! Aquò eisistis tamben ! (Un jorn, anarèm a La Gardia)
Cal aprofeichar "le droit imprescriptible à se ré-inventer" !