De la critica literara

Aubrissi aquèth hiu pr'amor de la discutida haviada aquí a perpaus deu darrèir bilhet de Marilís Orionaa. Coma voi pas (per un còp...) tròp de hòra-subjècte, vos perpausi d'engatjar aquí una discutida sus la critica literara occitana.
Au vòste vejaire perque n'i a pas nada (o tant pauc...) critica literara occitana ? Soi a cataloguar quauquas revistas per la bibliotèca occitana de Gironda, e constati que dens la Setmana per exemple, se pòt pas parlar de vertadèira critica, mes melhor de promocion (per los 200 purmèirs numèros, après èi pas enqüèra atacat). Lo mitan occitan seré tròp estrèit ? Vertat es pas aisit de criticar objectivament (e donc de còps botar lo dit on hè mau) e publicament lo libe d'un amic, d'un collègue de conselh d'aministracion, d'un militant volentós mes qu'escriu com un pè, o deu sol artista qu'avem dens lo parçan...

Pas de besonh de t'arrestar a la soleta critica literària.

Es lo cas per l'ensems de la produccion culturala en occitan.

E, au mens, aquelei qu'escrivan en òc practican pron vò pauc l'occitan, çò qu'es pas lo cas dins d'autres domènis culturaus que li participan d'unei gents per lei facilitats qu'an de posquer tocar de sòus.

Un pauc coma lei candidats au BAC que prenon occitan per se ganhar quauquei ponhs a l'orau mai qu'an pas grand causa de fotre de la lenga, que s'empressan de l'oblidar après d'aver agut l'examen. E generalament lo professor d'occitan es talament contents d'aver de joines de far passar a l'orau que pren pas la risca de metre una nòta marrida au paure escolan.

Fin finala, la lenga es pas mai creativa dins aquestei cas mai solament una lenga d'interpretacion (de re-interpretacion).

Una lenga mòrta què... :/

Mi pensi que lo nivèu es pas pron naut, son talament contents de veire de gents produire en lenga qu'ausan pas criticar vertadierament, mai aquò, coma va fa remarcar lo Grand Vizir, es pas circonscrich a la literatura sola: ara, sonque si fa un disque, un libre, un filme, vò que que siegue, tot lo monde es aquí de l'encensar, bòrd qu'a au mens lo meriti de far viure tant siegue pauc la lenga.
Es verai que, au cors de ma longa carriera jornalistia (aquí tanben n'auriá de dire d'alhors), ai crosat tant d'artistas mai o mens occitans qu'eran pas capables de parlar un pauc en patois. Si ditz que son meme d'autors de literatura infotuts de parlar la lenga qu'escrivon... Paura França...