Accueil
Mon ordinator (e òc, ai un ordinator, cresetz pas que per que sei occitan ai pas lo drech d’aver un personau computaire, e mai ladsl (quau osariá ‘pelar sos enfants entaus ???))… merda, me sovene pus çò que disiá avant de dubrir las parentesas… un còp d’uelh doas linhas mai naut…
E òc, mon ordinator, disiá, es una machina estranha. N’en a pas la gula, non ! Aquò, ‘quò vai ! Pòde quitament dire que l’ai chausit un pauc per aquò. Era preissat, mon ordinator d’avant veniá de me cramar dins las pautas, e ai chausit un pauc lo prumier vengut (e lo melhor rapòrt qualitat-pretz…). Un carrat de metau gris, una davantura negra, un gròs boton per l’alumar e tres DEL per far brave, ren d’anormau mas ren de bien originau tanpauc.
Tot content de m’esser ‘chaptat un brave ordinator (vertat qu’emb l’autre qu’aviá avant, podiá nonmas far cueire daus uòus dessus après una ora d’utilisacion d’un logiciau de tractament de texte…), dintre chas io, emb quela bestia que pesava tant coma quand dintravam las patatas dins nòstra granja…
E, qu’es pas per me far valer, mas m’i coneisse dins quelas machinas ! Quò es pas per que vene de la campanha… M’i sei botat tard, d’acòrd, mas quand m’i sei botat ! N’aviá talament mon confle (e mon pòrta-moneda tanben) de ‘nar chas lo reparator a chasque còp que R2-D2 (ai totjorn apelat mos ordinators coma ‘quò, anatz saure per qué…) fasiá lo morre, qu’ ai començat d’aprener tot solet coma quò fonccionava, e coma qu’era branchat aqui dedins…
I a enquera tres ans, dise pas, m’auriatz parlat dau « bureu » e de la « corbelha » de l’ordinator, vos auriá imaginat un redactor de jornau en tren de jugar au « basketebòl » emb los meschants articles chafrolhats de sos jornalistes… Ara, vese plan l’espaci delimitat, las icònas, la corbelha e lo fons d’escran emb la fòtò daus dròlles a la platja. Fau dire tanben que los noveus mots dau vocabulari informatic son mens poetics e fan mens trabalhar l’imaginacion. Ara, se parla de CPU, de RAM, de HD (de pas confondre emb la de la tele), de CM, d’USB, de MSN, de Go…
Bon, enfin, sei dintrat a la maison, ai fach los branchaments, e tot ‘quò. Era plan content de veire tota la « conectica » de l’aparelh. De traucs d’en pertot, de tubes, de circuits imprimats, una seuva vierja de fiaus de totas las colors… Me rejauvissiá desjà en pensant a tot çò que podriá branchar sus las presas. De las conariás, forçadament : un aparelh de massatge per lo gròs det, una lampa fluò, un mini-aquarium « retrò-esclairat » (atencion, qu’es pas esclairat a la lampa a òli coma çò que pensava !), un cassa-nosilhas electric, un rechaud, una bola de discoteca e un raton-lavaire, tot aquò alimentat en USB !
E los tres prumiers jorns, t’en ai branchat de periferics ! T’ai fach virat l’afar per veire çò que t’aviá dins lo ventre ! E aqui, lo tresen jorn, que trabalhava mai seriosament, l’ordinator se ‘resta. Me sembla que quò duret dietz ans, talament m’i esperava pas. Mas non, te veiqui que tòrna demarrar pas mai d’una segonda après. Tot nuòu tot beu, l’i mancava nonmas çò qu’era en tren de far. Bon, bolegue pas, mos uelhs davalen lentament vers mon clavier. Qu’es pas qu’ai apueiat sus lo meschant boton ? Non, non, mos dets son enquera en l’aire, suspenduts au dessus de las letras… Bon, pause lo clavier, prene la mirgueta, e tòrne començar çò que fasiá en me dire qu’ai raivat. E puei, coma quò tornava pas començar, me sei vertadierament ditz qu’aviá raivat.
Se passet una setmana sens probleme. Puei un jorn, enquera, trabalhava, los uelhs sus lo clavier, e quand los leví, l’ordinator tornava demarrar. Merda, me sei dich, que i a ? Aqui, quò fasiá dos còps, començava de pensar que qu’era pas io que raivava. Après lo tresen, ai tot tornat installar. Mas non, qu’era parier.
Quò duret sieis mes, pendent los quaus te dubrissiá la machina, fasiá daus tests sus l’electricitat emb l’ajuda de l’EDF que jamai aviá vist aquò, cherchava de las solucions sus l’Internet o en damandar a daus amics, mas totjorn sens ren veire d’anormau. Mas sieis mes emb una machina capriciosa que fai çò que vòu, qu’es long. Aqui ai tot desmontat, ai tot netiat, puei, coma ‘quò fonccionava totjorn pas, sei ‘nat tornar chaptar quauquas pieças una per una. Autant dire que mon ordinator aviá pus grand-chausa a veire emb çò qu’era avant. Tot content e segur de io, tornere alumar la machina. TAC ! Enquera. Me botet de cuou. E los ventilators au demarratge fasián un bruch que semblavan un rire, un rire de fòu, un rire de diable. Mon ordinator era trevat, vesiá pas d’autra possibilitat. Mas bon, que far ?
Puei, quauques jorns après trobí dins ma boitia de letras una publicitat per un exorciste-informatician.
Quò m ‘estonet, mas bon, per curiositat e puei perque me demorava pus tròp de chausida per reparar mon ordinator, decidí d’i anar veire. Me trobí dins un cabinet de reparacion lo mai normau dau monde. Lo tipe m’expliquet que n’i aviá una fòrta damanda, perque las tòrnas tanben s’eran modernisadas : quò sert de ren de trevar un vielh granier, que lo monde l’i van pus, ara tot lo monde es davant l’escran. Per esser rentables, las fantaumas se boten en linha per aver lo mai grand nombre possible de « clients ». Ara los informaticians son oblijats d’aver la dobla formacion.
E ribet donc un jorn chas io, mas pas emb un crucifix coma ‘quò se fasiá dins lo temps (e dins los films), nonmas emb daus discs de reparacion, una bomba d’aer comprimat per tot netiar, e, per servir d’evangeli, un rapòrt d’error tirat en quatre exemplaris (una seguida de chifres que deu pas dire grand-chausa a degun).
E ribet davant la machina, constatet la pana que me fasiá, e me diguet : « Crese qu’auriatz mielhs degut apelar un medecin qu’un exorcisaire. »
Merda, desjà, lo tipe bòta en qestion mon diagnòstic qu’era pertant simple (pas fòrça cartesian, mas simple) e en mai me bòta en l’aire mon conte fantastic de trevas d’ordinator.
Un medecin-informatician ? Quò exista ‘quò ? Lo tipe me viset, d’un aire de creire que me risiá d’eu. « Mas, de segur ! Nautres sem ‘qui nonmas quand la medecina pòt pus ren ! E aqui, la malaudia de vòstre machina es coneguda, e sonhada. Mas, setz simpatic, vos vau ajudar. Vesetz, quand se ‘resta d’un còp per tornar demarrar pas longtemps après, quò es qu’en realitat s’esvanís.
- Vos damande perdon ?
- Ben òc, diagnostique chas vòstre ordinator una ipòglicemia. Avisatz… »
Dubriguet lo ranja-CD, tiret un sucre de sa pòcha, lo botet dedins e lo barret.
-Vesetz, n’es content !
E efectivament, l’ordinator tirava la lenga (enfin, lo ranja-CD) coma un chen calinhat per son mestre. Tot semblava simple d’un còp. Badalhava davant un ordinator que remudava son fiau d’alimentacion coma se qu’era una coa… L’exorciste era desjà en tren de partir, en balhant de darriers conselhs : « Un o dos per jorn, quò sufirá ben. Pas tròp, après fan de graissa e quò geina la conduccion electrica. E quò los empescha de dormir, de còps… »
La pòrta claquet. Dins lo silenci, romput per los bruchs de succion de la lenga de R2, prenguí paur de ma machina. Copí lo comptaire, desbranchere tot, e faguí çò que fan totas las personas que volen abandonar daus animaus de companhia : l’ai daissat (pas a la SPA, tot parier…) estachat a un aubre, sus la riba de la nacionala. E cresetz-me o pas, ai ‘gut de mau a n’en trobar un de liure !
E òc, mon ordinator, disiá, es una machina estranha. N’en a pas la gula, non ! Aquò, ‘quò vai ! Pòde quitament dire que l’ai chausit un pauc per aquò. Era preissat, mon ordinator d’avant veniá de me cramar dins las pautas, e ai chausit un pauc lo prumier vengut (e lo melhor rapòrt qualitat-pretz…). Un carrat de metau gris, una davantura negra, un gròs boton per l’alumar e tres DEL per far brave, ren d’anormau mas ren de bien originau tanpauc.
Tot content de m’esser ‘chaptat un brave ordinator (vertat qu’emb l’autre qu’aviá avant, podiá nonmas far cueire daus uòus dessus après una ora d’utilisacion d’un logiciau de tractament de texte…), dintre chas io, emb quela bestia que pesava tant coma quand dintravam las patatas dins nòstra granja…
E, qu’es pas per me far valer, mas m’i coneisse dins quelas machinas ! Quò es pas per que vene de la campanha… M’i sei botat tard, d’acòrd, mas quand m’i sei botat ! N’aviá talament mon confle (e mon pòrta-moneda tanben) de ‘nar chas lo reparator a chasque còp que R2-D2 (ai totjorn apelat mos ordinators coma ‘quò, anatz saure per qué…) fasiá lo morre, qu’ ai començat d’aprener tot solet coma quò fonccionava, e coma qu’era branchat aqui dedins…
I a enquera tres ans, dise pas, m’auriatz parlat dau « bureu » e de la « corbelha » de l’ordinator, vos auriá imaginat un redactor de jornau en tren de jugar au « basketebòl » emb los meschants articles chafrolhats de sos jornalistes… Ara, vese plan l’espaci delimitat, las icònas, la corbelha e lo fons d’escran emb la fòtò daus dròlles a la platja. Fau dire tanben que los noveus mots dau vocabulari informatic son mens poetics e fan mens trabalhar l’imaginacion. Ara, se parla de CPU, de RAM, de HD (de pas confondre emb la de la tele), de CM, d’USB, de MSN, de Go…
Bon, enfin, sei dintrat a la maison, ai fach los branchaments, e tot ‘quò. Era plan content de veire tota la « conectica » de l’aparelh. De traucs d’en pertot, de tubes, de circuits imprimats, una seuva vierja de fiaus de totas las colors… Me rejauvissiá desjà en pensant a tot çò que podriá branchar sus las presas. De las conariás, forçadament : un aparelh de massatge per lo gròs det, una lampa fluò, un mini-aquarium « retrò-esclairat » (atencion, qu’es pas esclairat a la lampa a òli coma çò que pensava !), un cassa-nosilhas electric, un rechaud, una bola de discoteca e un raton-lavaire, tot aquò alimentat en USB !
E los tres prumiers jorns, t’en ai branchat de periferics ! T’ai fach virat l’afar per veire çò que t’aviá dins lo ventre ! E aqui, lo tresen jorn, que trabalhava mai seriosament, l’ordinator se ‘resta. Me sembla que quò duret dietz ans, talament m’i esperava pas. Mas non, te veiqui que tòrna demarrar pas mai d’una segonda après. Tot nuòu tot beu, l’i mancava nonmas çò qu’era en tren de far. Bon, bolegue pas, mos uelhs davalen lentament vers mon clavier. Qu’es pas qu’ai apueiat sus lo meschant boton ? Non, non, mos dets son enquera en l’aire, suspenduts au dessus de las letras… Bon, pause lo clavier, prene la mirgueta, e tòrne començar çò que fasiá en me dire qu’ai raivat. E puei, coma quò tornava pas començar, me sei vertadierament ditz qu’aviá raivat.
Se passet una setmana sens probleme. Puei un jorn, enquera, trabalhava, los uelhs sus lo clavier, e quand los leví, l’ordinator tornava demarrar. Merda, me sei dich, que i a ? Aqui, quò fasiá dos còps, començava de pensar que qu’era pas io que raivava. Après lo tresen, ai tot tornat installar. Mas non, qu’era parier.
Quò duret sieis mes, pendent los quaus te dubrissiá la machina, fasiá daus tests sus l’electricitat emb l’ajuda de l’EDF que jamai aviá vist aquò, cherchava de las solucions sus l’Internet o en damandar a daus amics, mas totjorn sens ren veire d’anormau. Mas sieis mes emb una machina capriciosa que fai çò que vòu, qu’es long. Aqui ai tot desmontat, ai tot netiat, puei, coma ‘quò fonccionava totjorn pas, sei ‘nat tornar chaptar quauquas pieças una per una. Autant dire que mon ordinator aviá pus grand-chausa a veire emb çò qu’era avant. Tot content e segur de io, tornere alumar la machina. TAC ! Enquera. Me botet de cuou. E los ventilators au demarratge fasián un bruch que semblavan un rire, un rire de fòu, un rire de diable. Mon ordinator era trevat, vesiá pas d’autra possibilitat. Mas bon, que far ?
Puei, quauques jorns après trobí dins ma boitia de letras una publicitat per un exorciste-informatician.
Quò m ‘estonet, mas bon, per curiositat e puei perque me demorava pus tròp de chausida per reparar mon ordinator, decidí d’i anar veire. Me trobí dins un cabinet de reparacion lo mai normau dau monde. Lo tipe m’expliquet que n’i aviá una fòrta damanda, perque las tòrnas tanben s’eran modernisadas : quò sert de ren de trevar un vielh granier, que lo monde l’i van pus, ara tot lo monde es davant l’escran. Per esser rentables, las fantaumas se boten en linha per aver lo mai grand nombre possible de « clients ». Ara los informaticians son oblijats d’aver la dobla formacion.
E ribet donc un jorn chas io, mas pas emb un crucifix coma ‘quò se fasiá dins lo temps (e dins los films), nonmas emb daus discs de reparacion, una bomba d’aer comprimat per tot netiar, e, per servir d’evangeli, un rapòrt d’error tirat en quatre exemplaris (una seguida de chifres que deu pas dire grand-chausa a degun).
E ribet davant la machina, constatet la pana que me fasiá, e me diguet : « Crese qu’auriatz mielhs degut apelar un medecin qu’un exorcisaire. »
Merda, desjà, lo tipe bòta en qestion mon diagnòstic qu’era pertant simple (pas fòrça cartesian, mas simple) e en mai me bòta en l’aire mon conte fantastic de trevas d’ordinator.
Un medecin-informatician ? Quò exista ‘quò ? Lo tipe me viset, d’un aire de creire que me risiá d’eu. « Mas, de segur ! Nautres sem ‘qui nonmas quand la medecina pòt pus ren ! E aqui, la malaudia de vòstre machina es coneguda, e sonhada. Mas, setz simpatic, vos vau ajudar. Vesetz, quand se ‘resta d’un còp per tornar demarrar pas longtemps après, quò es qu’en realitat s’esvanís.
- Vos damande perdon ?
- Ben òc, diagnostique chas vòstre ordinator una ipòglicemia. Avisatz… »
Dubriguet lo ranja-CD, tiret un sucre de sa pòcha, lo botet dedins e lo barret.
-Vesetz, n’es content !
E efectivament, l’ordinator tirava la lenga (enfin, lo ranja-CD) coma un chen calinhat per son mestre. Tot semblava simple d’un còp. Badalhava davant un ordinator que remudava son fiau d’alimentacion coma se qu’era una coa… L’exorciste era desjà en tren de partir, en balhant de darriers conselhs : « Un o dos per jorn, quò sufirá ben. Pas tròp, après fan de graissa e quò geina la conduccion electrica. E quò los empescha de dormir, de còps… »
La pòrta claquet. Dins lo silenci, romput per los bruchs de succion de la lenga de R2, prenguí paur de ma machina. Copí lo comptaire, desbranchere tot, e faguí çò que fan totas las personas que volen abandonar daus animaus de companhia : l’ai daissat (pas a la SPA, tot parier…) estachat a un aubre, sus la riba de la nacionala. E cresetz-me o pas, ai ‘gut de mau a n’en trobar un de liure !