Cadavre exquis

Bon per començar, non sabi pas revirar lo mieu titol en occitan.I a una revirada quitament?

Benlèu que soi completament tucle, mas n'ai pas encara vist (de cadavre exquis) aqui! Pas de creire! (mercés plan de me corregir se m'engani .Òc ben mèstra fai me mal!)

Anem, a 3 lanci la tentativa d'improvisacion de despart:

1..........2..........3 lauuuuuuuunnnnnnncccchhhhhhhhh!



L'òme èra cortpatat, lo pial negre espelofit amb un parelh de clucas .
Solet dins la vanèla al mitan de la nuèch, quequejava. Malgrat l'escuresina, la siá demarcha trantalhanta, lo mormolh incomprenesible de sas paraulas me daissavan pas ges de dobte sus la natura del sieu malèstre: èra bandat.
Pauc a pauc, penosament, s'aprochava, a dicha de s'entravar li calguèt ben una minuta per percorrir los vint mètres que lo desseparavan del lampadari. Merda! Lo lum sus la siá cara daissava veire una boca bodenfla, violacea. Deviá èsser completament tucle que lo veire copat de las clucas li avián talhadas las cilhas e la sang li rajava pels uèlhs.
Al fond prigond de l'escuresina, s'ausissián de votzes, de fiuladises.De tipes joves e galhards semblavan cercar quicòm, l'òme a mitat mòrt davant ieu probable.De segur m'avián vist amb aquela puta de lampadari sensat protegir los ciutadans,basta m'agesson pas reconegut!
Sabi pas perque decidiguèri d'ajudar lo nafrat, lo prenguèri coma poguèri lo sieu bras per dessús mon espatla, coma dins los filmes, e fai tirar, en esperant que los autres pitbulls nos juntèsson pas.
E caliá que tot aquò arribèsse justament uèi, e al bèl mièg del barri de las putas...
Santa verge, i a pas de Dieu pel monde coma ieu, urosament que soi atèu!


A vosautres d'inventar la seguida...

Francament , me senti pas encara capable d'escriure la seguida mai trovi l'ideia tras que bòna !!!Òsca Zo!!!

zo a écrit:Bon per començar, non sabi pas revirar lo mieu titol en occitan.I a una revirada quitament?

Cadavre requist ? (fa viralenga : recercat/excellent)

Seguida...

Cortpatat l'òme, mas tant pesuc coma un ase. Començavi de plan regretar. Cerqueri un caire per nos escondre a la lesta : una pòrta duberta, un passatge... Macarèl, que que sia ! Las votz se sarravan. Un tipe cridèt, pròche, tant pròche :
- Aici, de sang !
E riguèt... Puta de puta de puta, podiai quitament pas mai lascar la paca e far de rabas. Doas bordilhièrs fasian una carrat d'ombra. Getèri l'òme, cabussèri darrièr, e sarrèri los uèlhs.
De pas, de brams encara mai pròches... Puèi pus res.
Un sègle e torneri dubrir los uèlhs. Mas mans eran pegosas de sang. Non pas del meu. Plegat contra la paret, l'òme fasia una mena de fiuladis, a pena ausible.

Auf ! De corregir e de seguir !

LaurençD a écrit:Seguida...

Doas bordilhièrs fasian una carrat d'ombra. Getèri l'òme, cabussèri darrièr, e sarrèri los uèlhs.

Auf ! De corregir e de seguir !

E la seguida alòr ???Que siáu curiosa e pas pacienta , ieu !!!!

Sabi, me la pòdi pagar tota soleta mai me sentissi pas capable ... e vo, sabi, l'ai ja dich , siau repepiaire .....

PS: Lei bordilhaires , es una vocacion, LaurençD???

Non, non, m'escoba pas te pregui ....sabes , ara , que fai galejadas poiridas

darboneta a écrit: PS: Lei bordilhaires , es una vocacion, LaurençD???

Era puslèu una pressentida...

La seguida :

Ensajeri de me botar de genolhs, mas subran me sarrèt lo punh sus la camisa. De sa boca sortiguèt una votz siblanta :
« Sss…sias Adrian.
Me palfiquèt. L’òmi contunhèt :
« Ròse m…me manda. T’espera….
- Que dises ? » Cridèri.
Sa voz venguèt un buf. « Al son païs. A Sant…
- Ont ? Ont dises ? » Crideri mai fòrt, mentre que l’òme escupissia :
- « Santa-Eulalia… » Son punh cediguèt e tombèt pel sòl.
Me quilhèri còpsec. Totjorn degun dins la carrièra.
Quiteri pas de correr dusca las luces de la carrièra granda. De mond, de veituras. Una cabina, lo telefòn. Fagueri lo 18. « Vengatz lèu carrièra Conhat, i a un òme nafrat, benlèu ja mòrt, darrièr los escobilhers. » Puèi racroqueri. Calma-te calma-te calma-te calma-te. Sul trepador, ensajeri de caminar suau per dire de far tombar lo pols. Ara, me calia pas demorar aici.
Lendeman matin, après una nuèch de caçavielhas sul canapè, me sentissiai tant fricaud coma un vielh de nonanta ans. Davant ieu, sus la taula, era desplegada la letra que Ròsa m’avia mandat. « Adrian, còr meu. T'esperi a onze oras de la nuèch, carrièra Conhat. Ai de problèmas dels grands. T’aimi mon biconet. Ta Rosineta »
Me la torneri veire, tant polideta amb sos vestits de trabalh, sos talons nauts, sa ròba roja corteta, estreita e presta de petar… Aviai de mal de me la figurar tornada al païs. E que païs ? M’avia pas contada sa vida, Rosinèta. Ont era aquela Santa-Eulalia ?
Davalèri a la Pòsta del quartier, e doas oras après, aviai fach lo torn de tots los annuaris. Me’n restava una tièra bèla :
- Santa-Eulalia-en-Bòrn, Lanas,
- Santa-Eulalia, Ardecha,
- Santa-Eulalia, Cantal,
- Santa-Eulalia, Aude,
- Santa-Eulalia, Losera,
- Santa-Eulalia, Gard.

A vosautres de contunhar (e tu tamben, Darboneta !)

La seguida :

Lo reirendeman foguèt lo segond luns que m’embauchaviai dins aquela fabrica. Dins un rambalh del diable, aviai de traucar de peças de metal amb una perforadoira que s’accionava en tirar sus un margue. Lo gèsta parier que per una maquina a sòus, sens los sòus. A man dreita, la pèças de traucar. A man esquerra, las pèças traucadas. Tot aquò lèu-lèu, mas pas tròp lèu si que non copas la mècha e alara la maquina s’encranca e te cal anar quere lo cap de còla.
Ieu, aviai la testa endacòm mai. Ma man al fuòc que lo tipe era mòrt : un murtre, que. Mas aqui dessus i avia pas ren dins La Despacha de dissabte, ren tampauc dins l’edicion de dimentge. E pasmens i avia agut un òme de mòrt…
Crac ! Una mècha copada.
Mentre que lo capmèstre ne plaçava una nòva sus la maquina en romegant, lo sovenir me tornava plan clar : era vengut flac e m’avia lascada la camisa. Son badalh darrièr, de segur.
Tirar lo margue, lo quilhar, levar la pèça, ne botar una autra, tirar lo margue… Còpsec era mòrt lo tipe, aviai pas agut que lo temps de me gandir. E se qualqu’un m’avia vist ? E puèi, tanlèu trapat lo còs, solide que los pompièrs avian sonat la policia. Alara perqué l’informacion era pas dins lo jornal ?
Crac ! Una mècha de mai…
« Tu, desgaubiat, çò diguèt lo capmèstre mentre que la sirèna sonava miegjorn. Per faire lo travalh a còps de punhs, pas mestier de tornar tantòst. »
Anèri cap a l’agencia d’interim sens quitar de me carpinhar. Que traficava la Ròsa aqui dedins ? M’auriai plan agradat de me’n fotre mas o capitaviai pas. Aquò t'aprendrà de faire lo macarèl a gratis, ten. La femna de l’agença me balhèt lo chèc amb un morre que mostravia plan coma li fasiai aissa. Signèri lo sieu recebut sens ne faire cas, e oblidèri de li demandar s’avia una autra mission per ieu.
Arribat a l’ostal (un membre, lo clic-clac a costat de la gasinièra, los cagadors al cap del corredor) prenguèri lo telefòn. Coneissiaviai un inspector de policia qu’aviam fach lo licèu ensem, un fug-l’òbra, fumaire de ganja tant coma ieu. Lo contactar era una ideia un pauc ninòia, mas podiai pas demorar coma aquò…
Una ora après, eri assetat dins un burèu al comisariat, facia a un fonctionari que m’agachava pensamentos.
« Eras amb lo gus de la carrièra Conhat, dises ? »
Lo remetiai plan, mas èl fasia pas mina de me conéisser. Inocentàs, te sias botat solet dins la gula del lòp, çò pensèri.

Alara ? Degun vòl pas sègre ?
Qual tabassèt lo cortpatat ? (la Chorma d'Independentistas Avaironèses, la Kòla de Gascons Beròis...)
De qu'es lo mobile (amagar que lo Frèche es un estra-terrèstre vengut de l'estela Septi-Mania...)
Ieu me tanqui, qu'ai pas pus d'idéias...

UP !